In menige buurt hebben de bewoners nogal eens last van verkeer dat in hun straat te hard rijdt. Vaak voelt men zich machteloos omdat er geen actie ondernomen kan worden. Er is geen bewijs en vaak weten we ook niet wie het was die te hard reed. Kunnen we met techniek een oplossing vinden die het de bewoners mogelijk maakt om zelf in hun straat de snelheid van passerend verkeer te meten? En als dat kan, wat doen we dan met die informatie? Delen we het met elkaar in de buurt, of met de politie misschien? Dit project gaat de uitdaging aan om zowel de technische vraag te beantwoorden als de sociale impact te doordenken en er zo mogelijk mee te experimenteren.

Dit project is een samenwerking met ICX – The Hague International Center for Civic Hacks.

Discussies in online social media worden over het algemeen gepresenteerd op een lineaire manier, vaak in een enkele tijdlijn die de reacties in chronologische volgorde toont (bijv. Twitter). In sommige media worden aftakkingen gemaakt, bijvoorbeeld in forums, waar reacties op reacties in de tijdlijn worden verzameld in conversaties of ‘threads’. Ook daar is de discussie gestructureerd op basis van chronologie.

Lezers of deelnemers van zo’n discussie moeten eigenlijk de hele tijdlijn lezen, om zinvol te kunnen bijdragen. In de praktijk gebeurt dat nauwelijks: mensen reageren vaak alleen op de een selectie van reacties, bijvoorbeeld die aan het eind van de tijdlijn. En dat heeft mogelijk een negatief effect op de kwaliteit van zo’n discussie. Er is dan geen bijdrage aan verdieping en aan genuanceerde uitwisseling van meningen, zoals plaatsvindt bij een fysieke ontmoeting.

(meer…)

Elke dag communiceren we met middelen die de beperkingen van tijd en plaats beslechten, zoals de telefoon, e-mail, chatsystemen, social media. Dit project exploreert de ontwerpruimte om locatiegebonden, asynchrone communicatie mogelijk te maken: op welke manier kunnen we berichten achterlaten voor anderen op een bepaalde plaats? En welke toepassingen kunnen met die technologie ontworpen worden? Dit project leidde zeer tot de verbeelding en leverde een aantal bijzonder interessante concepten voor nieuwe ontmoetingsvormen en sociale activiteiten.

Voor de goede ontwikkeling van een wijk is het belangrijk dat er zicht is op wat er speelt in de wijk, voor de diverse professionals die maatschappelijk aan het werk zijn in de wijk maar ook voor de bewoners zelf. De samenwerking tussen burgers en professionals wordt steeds belangrijker. In dit project wordt een app ontworpen die bewoners van een wijk in staat stelt om belangrijke kwesties in hun wijk in kaart te brengen. Het kan gaan om kwesties die te maken hebben met de fysieke omgeving (bijvoorbeeld zwerfafval) maar ook om kwesties die refereren aan sociale omstandigheden (ondersteuning voor een buurtinitiatief).

De app kan de burgers helpen om hun wensen te uiten en letterlijk in beeld te brengen, en om daarover met elkaar in gesprek te gaan, gezamenlijk ideeën te bedenken en acties te ondernemen. De professionals in de wijk gebruiken de app om inzicht te verkrijgen en de communicatie met de burgers aan te gaan. De eerste ontwerpen in dit project zijn geëvalueerd en het project gaat nu een tweede ontwerpproces in.

De meeste automobilisten beschikken over een navigatiesysteem dat kan helpen bij het vinden van de beste route en vaak ook een overdekte parkeergarage. Deze systemen helpen echter niet bij het vinden van een parkeerplaats in de straat. In dit project onderzoeken en ontwikkelen we de technologie en interactie die nodig is om dit mogelijk te maken.
 
In een samenwerking met ICX – The Hague International Center for Civic Hacks – wordt een prototype ontworpen en ontwikkeld. Het ontwerp wordt in eerste instantie gemaakt met inzet van studenten van de Faculteit IT & Design. Vanuit ICX wordt het project daarna doorontwikkeld.

De kruising tussen het Spui in Den Haag en de Grote Markstraat/Kalvermarkt is druk en complex omdat er veel soorten weggebruikers zijn en geen markering, signalering op wegdek of verkeersborden. In dit regelluwe gebied weten de deelnemers aan het verkeer door menselijke communicatie hun weg te vinden, zonder noemenswaardige problemen. Maar wat als daar binnenkort zelfrijdende vervoersmiddelen hun weg gaan banen, bussen en taxis zonder chauffeur? Hoe communiceren we daar dan mee? Er is dan immers geen chauffeur meer die we in de ogen kunnen kijken.

In dit onderzoek analyseren we, door veldonderzoek ter plaatse, het menselijk gedrag en de interacties op het plein, om vervolgens de oplossingsruimte te verkennen voor interacties met niet-menselijke weggebruikers.

Met de introductie van e-mail is het versturen van berichten en brieven niet alleen gemakkelijker maar ook sneller geworden. Over het algemeen ervaren we dat als optimaal en een verbetering van het fysiek versturen van papier. Toch had het verzenden van post op papier, in een envelop, ook een zekere charme, die we nu niet meer ervaren. Dit project is een zoektocht naar een vorm van communicatie die functioneert met moderne technologie maar met het soort charme van handgeschreven, papieren post. Het blijkt lastig om los te komen van bestaande metaforen en bekende vormen van interactie.

Straatmuzikanten ontvangen hun donaties in contant geld, maar de maatschappij stevent af op het gebruik van ‘plastic’ of virtuele betaalmiddelen. Wat te doen als niemand meer muntjes in de zak heeft? De uitdaging in dit project is om een overtuigend, robuust en betrouwbaar betaalmiddel te ontwerpen dat zeer eenvoudig en effectief kan worden gebruikt door voorbijgangers om geld te geven aan straatmuzikanten. De resultaten uit dit project waren verrassend veelzijdig.

Het bestuur van de gemeente Den Haag heeft erg behoefte om de kloof tussen overheid en bevolking te verkleinen. Dit heeft te maken met het beleid voor het creëren van een participatiesamenleving waarin mensen steeds meer zelf de verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen welzijn en dat van hun medemensen. De algemene vraag daarbij is hoe burgers daarin gestimuleerd en gefaciliteerd kunnen worden? Daarnaast heeft de overheid er veel belang bij om te weten op welke manier de zij kan beantwoorden aan de behoefte van burgers. Met andere woorden, de gemeente wil weten wat er in de stad moet gebeuren om te zorgen dat mensen zich thuis en betrokken voelen in hun wijk.

In samenwerking met het Social Design Lab doen we onderzoek, samen met studenten van de Haagse Hogeschool, niet om de beleidsagenda van de stad te gaan vullen, maar om een middel of service te ontwerpen waardoor bewoners graag meedenken en meedoen. (meer…)