Discussies in online social media worden over het algemeen gepresenteerd op een lineaire manier, vaak in een enkele tijdlijn die de reacties in chronologische volgorde toont (bijv. Twitter). In sommige media worden aftakkingen gemaakt, bijvoorbeeld in forums, waar reacties op reacties in de tijdlijn worden verzameld in conversaties of ‘threads’. Ook daar is de discussie gestructureerd op basis van chronologie.
Lezers of deelnemers van zo’n discussie moeten eigenlijk de hele tijdlijn lezen, om zinvol te kunnen bijdragen. In de praktijk gebeurt dat nauwelijks: mensen reageren vaak alleen op de een selectie van reacties, bijvoorbeeld die aan het eind van de tijdlijn. En dat heeft mogelijk een negatief effect op de kwaliteit van zo’n discussie. Er is dan geen bijdrage aan verdieping en aan genuanceerde uitwisseling van meningen, zoals plaatsvindt bij een fysieke ontmoeting.
In de hedendaagse stad speelt ‘smart’ technologie een steeds belangrijkere rol. Interactieve technologie biedt ook ouderen de kans om meer controle te houden over hun leven, langer zelfstandig te wonen en met een betere kwaliteit van leven. Ouderen hebben echter vaak moeite om nieuwe technologie in hun dagelijks leven te integreren. Een aspect daarbij is dat het vaak moeilijk voor hen is om de technologie te leren gebruiken, door een discrepantie tussen hun mentale model en de technologie. Ook weten ze vaak niet hoe te handelen als ze zich iets niet herinneren of als er iets mis gaat.
Elke dag communiceren we met middelen die de beperkingen van tijd en plaats beslechten, zoals de telefoon, e-mail, chatsystemen, social media. Dit project exploreert de ontwerpruimte om locatiegebonden, asynchrone communicatie mogelijk te maken: op welke manier kunnen we berichten achterlaten voor anderen op een bepaalde plaats? En welke toepassingen kunnen met die technologie ontworpen worden? Dit project leidde zeer tot de verbeelding en leverde een aantal bijzonder interessante concepten voor nieuwe ontmoetingsvormen en sociale activiteiten.
De app kan de burgers helpen om hun wensen te uiten en letterlijk in beeld te brengen, en om daarover met elkaar in gesprek te gaan, gezamenlijk ideeën te bedenken en acties te ondernemen. De professionals in de wijk gebruiken de app om inzicht te verkrijgen en de communicatie met de burgers aan te gaan. De eerste ontwerpen in dit project zijn geëvalueerd en het project gaat nu een tweede ontwerpproces in.
De meeste automobilisten beschikken over een navigatiesysteem dat kan helpen bij het vinden van de beste route en vaak ook een overdekte parkeergarage. Deze systemen helpen echter niet bij het vinden van een parkeerplaats in de straat. In dit project onderzoeken en ontwikkelen we de technologie en interactie die nodig is om dit mogelijk te maken.
De kruising tussen het Spui in Den Haag en de Grote Markstraat/Kalvermarkt is druk en complex omdat er veel soorten weggebruikers zijn en geen markering, signalering op wegdek of verkeersborden. In dit regelluwe gebied weten de deelnemers aan het verkeer door menselijke communicatie hun weg te vinden, zonder noemenswaardige problemen. Maar wat als daar binnenkort zelfrijdende vervoersmiddelen hun weg gaan banen, bussen en taxis zonder chauffeur? Hoe communiceren we daar dan mee? Er is dan immers geen chauffeur meer die we in de ogen kunnen kijken.
Met de introductie van e-mail is het versturen van berichten en brieven niet alleen gemakkelijker maar ook sneller geworden. Over het algemeen ervaren we dat als optimaal en een verbetering van het fysiek versturen van papier. Toch had het verzenden van post op papier, in een envelop, ook een zekere charme, die we nu niet meer ervaren. Dit project is een zoektocht naar een vorm van communicatie die functioneert met moderne technologie maar met het soort charme van handgeschreven, papieren post. Het blijkt lastig om los te komen van bestaande metaforen en bekende vormen van interactie.
Het bestuur van de gemeente Den Haag heeft erg behoefte om de kloof tussen overheid en bevolking te verkleinen. Dit heeft te maken met het beleid voor het creëren van een participatiesamenleving waarin mensen steeds meer zelf de verantwoordelijkheid dragen voor hun eigen welzijn en dat van hun medemensen. De algemene vraag daarbij is hoe burgers daarin gestimuleerd en gefaciliteerd kunnen worden? Daarnaast heeft de overheid er veel belang bij om te weten op welke manier de zij kan beantwoorden aan de behoefte van burgers. Met andere woorden, de gemeente wil weten wat er in de stad moet gebeuren om te zorgen dat mensen zich thuis en betrokken voelen in hun wijk.
